rossige melkzwam, lactarius rufus

Foto's:
Park Spoorzicht, Diemen
6 oktober 2004,
Nikon Coolpix 4500.

Rossige melkzwam
(lactarius rufus)
NMV Ag 069460
DET: Ger van Zanen

De hoed is soms trechtervormig gewelfd, soms niet, maar altijd is er een klein bultje in het midden te zien (umbo), net zoals bij de Rimpelende melkzwam (lactarius theiogalus).
De rand van de hoed is bij een jonge paddestoel iets ingerold, vrij scherp bij een uitgegroeid exemplaar, terwijl bij b.v. de Vuurmelkzwam (lactarius hortensis) dit nooit het geval is.
Bij een jonge paddestoel zijn de lamellen gelig, later worden ze qua kleur ongeveer zoals de hoedhuid, maar iets bleker.
De hoed heeft vaak een rode kleur, en ook de steel is rossig. De steel is vaak hol bij oudere vruchtlichamen.
De sporen zijn wit-cremig-tot lichtroze.

Rossige melkzwam melkt wit bij beschadiging van de lamellen. De melk verkleurt niet. Ook niet na een uur.
De smaak is eerst mild, en na een tijdje brandend scherp. Daarmee is onderscheidt de Rossige melkzwam zich van b.v. de Greppelmelkzwam (lactarius lacunorum)
De rossige melkzwam groeit bij berk (en bij den).

De rossige melkzwam is van september tot half oktober aan te treffen in Natuurpark Spoorzicht.

oudere rossige melkzwam, lactarius rufus

Samenlevende plaatjeszwammen

Vorige scherm