PEN-eiland / Diemer Vijfhoek / Bocht van Ballast 2008

Het pad door het midden in 2008, een filosofisch moment ...

Wat valt hier nou nog aan te zoneren ? Dat kun je je inderdaad afvragen als je er in september rondkijkt. Alles is dan hoog opgegroeid. Riet, bramen, brandnetels, haagwinde, bitterzoet, wilgopschot.

Maar hoe zit dat in het voorjaar, als de ondergroei in de winter is verdord en plat ligt ? Is zonering dan ook toereikend ?

Het pad door het midden zag er vreselijk uit in 2000. En kijk er nu eens naar, najaar 2008. Die doorkijkjes in het bos, dat is toch precies zoals het er in 1997 uitzag, aan de noord- en zuidrand?

Ooit liep je hier in het bos, met klamboe en klewan zoekend naar een bruikbaar pad door de jungle. Ik herinner me nog hoe we hier een keer met z'n vieren en met een stoere (loslopende) hond als gids de weg kwijt raakten, en doorploeterden met de Nuon-schoorsteen als baken. Die schoorsteen is inmiddels afgebroken. De hond hield er het eerst mee op. Die was verstandig. Uiteindelijk volgden we hem, de weg terug in onze eigen voetsporen. De muggen die om ons cirkelden, joh, de dames waren zo blij met ons ...

Onder de bomen ervaar je het gefilterd licht, en afhankelijk van het seizoen de koelte of juist de warmte die het binnenbos onderscheidt van een bosrand.

Dit pad is geliefd bij hondenbezitters. Eindelijk eens een wandeling die lang genoeg is om een hond uitputtend blij te maken, en de baas erbij.

Ik kom hier soms bekenden tegen met hond. Uit Diemen, Duivendrecht, Muiden. Vaak met zo'n loslopende hond die de afstand drie keer rent tegen de baas een maal. Heerlijk, zo'n pad waar de hond niet kan ontsnappen, niet in een sloot kan springen om weer vies mee in de auto terug te moeten, en droog is tegen de tijd dat je bij de auto bent. Ik heb geen hond, en geen auto. Maar ik heb daar begrip voor.

Ga daar maar aanstaan met een natuureducatieve invalshoek. Dan denk je dat je IJburgers natuurbesef moet bijbrengen, en dan blijkt dat het om mensen gaat uit de Bijlmer, uit Diemen, uit een onbekend wijde regio erom heen. Dat is het onvoorspelbare van recreatie. Je weet niet wie je moet aanspreken op gewenst of ongewenst gedrag, zelfs niet in welke taal. Alleen in een bezoekerscentrum vlak bij het gebied, maak je kans op het juiste publiek. Alleen heb je kans dat degenen die je het liefst wilt voorlichten daar nou net niet naar binnen stappen.

Of om een ervaring van dichter bij huis te verwoorden. Buurtbewoners gaan niet mee op excursie in hun eigen parkje. Zij menen het terrein beter te kennen dan willekeurig elke rondleider.

 

PEN-eiland

http://werthof.home.xs4all.nl/peneiland.html

Laatst gewijzigd: 07-02-2011