Sloot tussen blauw grasland en tennisbanen

Tennisbanen (km hok: 138x477)

Rond 1960 is een weg van betonnen platen gelegd tussen de hockey-velden en de tennisbaan. Waarschijnlijk was die weg bedoeld voor zwaar vrachtwagenverkeer.
De gemeente Bussum had het onzalige plan opgevat om de ijsvijver dicht te storten met huisvuil en zand.
De ijsbaan was onbruikbaar. Warm kwelwater dat hier van nature uit de bodem opwelt, voorkwam ijsvorming.

Daarom was het beter op deze plek nieuwe sportvelden aan te leggen, en dus moest het terrein worden opgehoogd.
Het verhaal gaat dat er al tonnen zand in het gat verdwenen waren, en dat alles zo de bodem inzakte, voordat de gemeente toegaf aan de natuur.

De stuifduinen aan de oostkant van de weg werden geëgaliseerd. De tennisbanen die daarop zijn aangelegd bestaan nog steeds. Hazelwormen en zandhagedissen zijn sindsdien verdwenen.

Aan de westkant van de weg ligt nu een enorm rietland met elzenbroekbosjes langs de rand.

Dat rietland is de beroemde één hectare blauw grasland van het Laegieskamp. Het is een kwetsbaar gebied, met een bijzondere flora en fauna, zo wil het verhaal. En daarom is het niet toegankelijk voor publiek. Het gebiedje is aan alle kanten omgeven door ondoordringbare bosjes en rietkragen, en daardoor krijg je er weinig van te zien. De kleine karekiet schijnt er te broeden.

Maar deze rand, langs de tennisbanen, is prachtig om te zien. Veel gele lis, een ondiep slootje, met steile diepe oeverranden, en iets verder op langs de weg een stukje grasland met rolklaver en grote wederik. Het is echt niet meer dan een strookje, en half en half parkeerterrein in het weekend.
Achter de geparkeerde auto's langs sluipend, is hier soms iets moois te zien. Bont zandoogjes, lantaarntjes, larven van de irisbladwesp en een verdwaald klein koolwitje. Schuin aan de overkant van de weg staan eiken, vaak met gallen erop.