Veldkenmerken:
Geen steel, grove schubben. Op beide kenmerken rusten beperkingen. Weliswaar heeft de Gele aardappelbovist vaak een boon- of niervormige gestalte, met een aansnoering in het midden, met daaraan een wortelstreng, maar die streng is soms zo dik dat er een steel lijkt te zijn.
Grove schubben is ook maar een uitdrukking. De Gele heeft allerlei soorten wratten, pukkels, en andere uitsteeksels. Een veel voorkomende is de piramidale wrat. Natuurlijk is het ook een kwestie van kijken naar wat je ziet, en inlegkunde. Als je kijkt naar de groei, dan zijn het geen wratten maar eilandjes tussen de barsten in de huid. Als je naar de uitsteeksels zelf kijkt dan zijn die eilandjes iets hoger gelegen, ruw aanvoelende wratten. Grove schubben zijn niet altijd zo grof.

Er bestaat een Stekelige aardappelbovist (Scleroderma echinatum) die geheel is bedekt met aaneengesloten piramidale stekeltjes (of wratjes) van zo'n 1.5 tot 2 mm maximale hoogte, maar verder valt binnen de reeks van verschijnselen die wij Gele aardappelbovist noemen. Het is goed mogelijk dat wat wij Gele aardappelbovist hebben leren noemen in feite een soortgroep (een complex) is.

In Amerika bestaat er nog een soort met verspreid staande platliggende en piramidale schubjes. Scleroderma texense, een soort die met kaliloog (KOH) geel tot rood verkleurt.

En dat geeft te denken. Zien we alleen wat we geleerd hebben om te zien? Zien we alleen wat we willen zien? Kijken we wel oplettend genoeg naar Gele aardappelbovisten?

Biotoop:
Zure bodem, in bossen, soms op verteerd hout, leeft samen met o.a. eik en berk.
Het is een soort met een veel langer seizoen dan andere Aardappelbovisten (zomer tot vroege winter). Andere soorten zijn beperkt tot alleen het herfst seizoen.

Regio (vier van de vijf soorten komen voor):

• Kleine aardappelbovist (Scleroderma areolatum),
• Kale aardappelbovist (Scleroderma bovista),
• Gele aardappelbovist (Scleroderma citrinum),
• Wortelende aardappelbovist (Scleroderma verrucosum).

Voor Diemense vindplaatsen van de Gele aardappelbovist moet je naar het landgoed Betlem (tegenwoordig een stoeterij, en niet toegankelijk).

Werkwijze
Bij deze tabel behoort een standaard werkwijze.

• Krab en stel de dikte vast halverwege de bolling van het vruchtlichaam
• Loep (10x): bekijk de zijkant van het vruchtlichaam: helemaal kaal (Kale), hier en daar een schub (Uiige) of schubbig?
• Bekijk de schubben bovenop: alleen schilvers (Kale), 2 mm dik of meer: Gele, minder overige soorten.
• Schubben aanliggend (Kleine, Uiige) of met opstaande randjes (Wortelende)
• Omdat jonge exemplaren vaak nog geen schubben hebben, en indien nog twijfel bestaat, doe een kleurtest (krabben, snijden of kaliloog)

In een volgende versie van de tabel zal de ook de kaliloog (KOH) verkleuring zijn opgenomen.

Verwisselbaarheid:
Gele aardappelbovist kan enorm groot zijn en enorm klein.

• Grotere exemplaren zijn verwisselbaar met de Uiige aardappelbovist.
  Beide zijn dikwandig, en van beide is bekend dat het sporenpoeder soms een violette kleur aan neemt.
  Uiige aardappelbovist verkleurt dieprood tot violet bij beschadiging,
  Gele aardappelbovist verkleurt zwak roze tot geel bij beschadiging.
   
• Kleinere exemplaren zijn verwisselbaar met de Kleine aardappelbovist, want hoe kleiner de uitvoering hoe kleiner de schubben em de steel kunnen zijn.
  
  Steel: Kleine aardappelbovist soms, Gele zelden.
  Op hout: Kleine aardappelbovist nooit, Gele soms.
  Beschadiging: Kleine aardappelbovist verkleurt rood, Gele verkleurt zwak roze tot geel (zie Kanttekeningen).

Volgens John Reijnders in Champignons in de Jordaan (1999, p. 160-161), verkleurt de Gele aardappelbovist geel, en verkleurt de Kleine aardappelbovist rood.
John Reijnders gaf aan dat het vlees van de Gele aardappelbovist wit is. Als je het beschadigt, wordt het vlees geel.

Zie tabel Veldkenmerken en Bronnen Aardappelbovisten

Kanttekeningen:
Wat opvalt als je exemplaren door snijdt: bij de aanhechting van de (pseudo-)steel aan het bolletje treedt het vaakst kleuren en/of verkleuren op (mits bij een vers exemplaar):

• Het vlees van de Gele aardappelbovist is op die plek helder citroengeel
• Het vlees van de Uiige is op die plek steenrood tot violet
• Het vlees van de Wortelende is op die plek wijnrood-violet
• Het vlees van de Kleine is op die plek helder bloedrood.
• Het vlees van de Kale is op die plek vaalgeel (kleur van rauwe aardappel), met een wat onwillige wijnrood-violet verkleuring

Tot slot enkele foto's van 28 januari 2012, gemaakt op Zuiderhei en Postiljon hei in het Gooi. Het zijn allemaal Gele aardappelbovisten, maar de meeste zijn dan al vervormd: bevroren, verzopen en/of verdroogd.